Ik wist natuurlijk wel dat het om een zwembad met warm zeewater gaat. En dat er watermassagestralen zijn. Maar hoe goed die je masseren was een verrassing. Rugproblemen, wie heeft ze niet? Ik leef er in ieder geval al twintig jaar mee. Soms is het erger dan anders, maar weg is het nooit. Een waterstraaltje zou geen verlichting brengen dacht ik. Maar dat zag ik verkeerd.
Vijfendertig massagestralen bewerken twee uur lang onophoudelijk onze lichamen. En allemaal klateren, spuiten en masseren ze net even anders. Er zijn zacht spetterende stralen ter ontspanning en stralen die zich meedogenloos hard op je spieren storten…oftewel mijn favorieten. Alsof het volledige brandweerpeloton het vuur in je rug komt blussen.
Ik sluit een intense vriendschap met een station waar vier harde stralen nek, rug en bovenarmen tegelijk onderhanden nemen. Na vijf minuten van high-speed, deep-tissue massage, zing ik blij in mijn hoofd: ‘Wij zijn twee vrienden, jij en ik, twee dikke vrienden, jij en ik. Wij blijven altijd bij elkaar, al worden we meer dan honderd jaar.’ Ik blijf een kwartier staan, laat het met bakken op mijn rug neerkomen en voel me intens gelukkig.
Het eerste rondje vallen ons alleen de stralen boven water op. We dachten dat andere mensen gewoon lekker op een rustig plekje aan het bijkomen waren van al het zoutwatergeweld. Maar wat blijkt bij het tweede rondje, onder water zit nog een heel massagefeest voor voeten, benen en onderrug verstopt. Door een beetje bij te draaien kun je elke gewenste spier laten bewerken, tot aan de voetzolen aan toe. Dit bad wordt beter en beter.
Na twee uur begint het zoute water mijn ogen een beetje te irriteren. Op naar de Fangomudtherapie. Ook dat is een eerste keer. De mini papieren string die ik aangereikt krijg baart me wel wat zorgen, maar blijkt toch voldoende te strekken. En als ik hem aankan, kan echt iedereen hem aan. Ik kan een lach niet onderdrukken als ik mijn man in de ruimte ernaast eerst nog wat tegen hoor sputteren. Maar ook hij geeft zich uiteindelijk over aan de string. Jammer dat we niet in een ruimte liggen, want ook lachen is gezond toch?
De Thalassotherapeute smeert een dikke laag warme modder over mijn hele lijf. Daarna mummificeert ze me met lagen plastic, handdoeken en een zware deken. Ik mag een kwartiertje alleen broeien en soezen. De modder wordt nog warmer. Mijn ogen lomer. Als in een flits is de tijd voorbij. Uitpakken en afspoelen maar. Dat kost nog best even moeite met zo’n dikke laag modder, maar wat eronder vandaan komt is een zijdezacht velletje. Ook manlief is, ondanks de string, laaiend enthousiast.
We sluiten de dag af met een ontspannen massage. We voelen ons schoon en ontspannen. Het is zo klaar als een klontje, dit willen we nog een keer doen. Mijn man is niet zo’n saunaganger, maar raakt hier de rest van de vakantie niet over uitgepraat. Thalasso heeft er twee nieuwe aanhangers bij.